سوار عشق
تقدیم به ماهِ بنی هاشم ، عالیجناب عشق ، حضرت عباس بن علی (ع)
دست از جان شسته را هرچند بر تن، دست نیست
کس ندارد زَهره گوید - بر سوارِ عشق - ایست
شط و آب و مشک و خون و دست و آه و عشق و شور
آنکه سَر بر شانه ی خورشید دارد ، ماهِ کیست ؟
از قیامِ قامتـش ، ظهـر قیامت شد پدید
ماه پیشاپیش خورشید است این آیات چیست؟
پـرچم آزادگـی را کرد او با لب بلنـد
تشنه بازآمد ز دریا، موج زد دریا، گریست
دست و پا و حلق و چشم و سر سپر شد مشک را
تا کند مشقِ ولایت تا قیامت هر که زیست
ای «امید» ای کاش می گفتند در یُوم الحساب
کاین غلام از کودکی ، مجنونِ عبّاسِِ علیست
- علی علیزاده (امید سلماسی) / سروده تاسوعای سال 1397 - باز نویسی شعبان (فروردین) 1398 شمسی
